«Uitmuntend observator met spontane ingevingen.» – Brede Kristensen

Over ‘Met lege handen ging ik slapen, met een gedicht werd ik wakker’ van Walter Palm in Amigoe/Napa, 26 januari 2019:
(…) Palm is een uitmuntend observator die zich laat treffen door kleine dingen waarover hij dan besluit te dichten. (…) Het in mijn ogen mooiste gedicht van de bundel is, een ode aan Oda Blinder. ‘Sombere, geknakte orchideeën / in haar kanten hart / Tortelduiven en dromen / in haar wuivende ogen. / Wassende, zwangere maan / spiegel van haar poëzie’. Uiteindelijk gaat de reeks via een knallend onweer, waarbij de moe geworden doelloos drijvende wolken naar beneden vallen en een laatste saluutschot klinkt, naar de definitieve apocalypse. Eigenlijk een a-typisch gedicht. Want Palm wekt de indruk iemand te zijn die weliswaar oog heeft voor het aardse tranendal maar anderzijds ook met volle teugen van het leven kan genieten. (…) In bijvoorbeeld Make-up komt zijn observatievermogen weer mooi om de hoek kijken: ‘zeemeeuw danst / met zijn spiegelbeeld in het water / wat een verschil / met de verwaande dame / die zelfs opgemaakt / ontevreden / is met haar spiegelbeeld’. Het is Walter Palm op zijn best en ten voeten uit. Alhoewel expliciet, toch geen woord teveel. Zou ik denken. Verrassend ook, met een stevige vleug ironie. (…) Nog een opvallend kenmerk van zijn poëzie: (…) de spontane ingeving. Het met lege handen gaan slapen en wakker worden met een onverwacht gedicht. Het toont de charme van Walter Palm.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Met lege handen ging ik slapen, met een gedicht werd ik wakker’
Meer over Walter Palm bij Uitgeverij In de Knipscheer