Over ‘Bouwen op drijfzand’ van Ronny Lobo op Caraïbisch Uitzicht, 7 december 2015:
De reden dat ik toch opnieuw aandacht vraag voor ‘Bouwen op drijfzand’ is dat nog niet ter sprake is gekomen dat de architectuur in de roman een metafoor is voor de man-vrouwrelatie: het werk van een architect is bouwen op drijfzand, net als het aangaan van een monogame relatie. (…) Het verhaal heeft een verrassend slot; ik zal het niet verraden, hoe verleidelijk het ook is om mee te varen op de spitsvondigheid van Lobo. Wel wil ik nog iets zeggen over de uitwerking van het veelmannerij-motief. Het is in ‘Bouwen op drijfzand’ gesitueerd in de betere milieus en raciale en sociale verhoudingen spelen er geen enkele rol in. Het is echt de tegenpool van het macho-motief waar de mannen aan de touwtjes trekken. Hier windt de vrouw drie mannen tegelijkertijd om haar vingers en liegt en bedriegt om dat zo te houden. Zo is het bouwen en de architectuur een metafoor geworden voor de man-vrouwverhoudingen. Relaties aangaan is ook bouwen op drijfzand. De boodschap blijft: je moet kiezen en dat heeft consequenties dat je iets anders niet kiest. Het is een hoogst originele metafoor waarop deze roman is gebouwd. ‘Bouwen op drijfzand’ is een vernieuwende roman in de Curaçaose literatuur.
Lees hier de recensie
Meer over ‘Bouwen op drijfzand’
Meer over ‘Tirami sù’