«Voor veel mensen in het ‘moederland’ was Suriname ‘een buitenkind’.» – Martien van Oorsouw

Over ‘De geur van bruine bonen’ van Henna Goudzand Nahar op Caraïbisch Uitzicht, 16 december 2020:
Ilse is een vrouw van bijna 49 die als 15-jarig meisje naar Nederland kwam in het kader van gezinshereniging. Ze werkt als leerkracht in Amsterdam. Daarmee zijn twee van de belangrijkste thema’s van de roman van Henna Goudzand Nahar genoemd. Maar ‘De geur van bruine bonen’ gaat over veel meer. De roman kwam op 25 november 2020 uit, de dag dat de 45 jarige onafhankelijkheid van Suriname gevierd werd. Wat betekent het je te vestigen in een samenleving die je als deel van het koninkrijk der Nederlanden meent te kennen? Rond de dag van de Surinaamse onafhankelijkheid vertrekt de moeder van Ilse naar Nederland. Ze laat haar dochter Ilse achter bij haar eigen moeder. Een paar jaar later vertrekt ook Ilse naar Nederland. (…) Veel mensen in het ‘moederland’ weten niet, wat de gevolgen voor de koloniën waren van de periode van overheersing. Voor hen was Suriname Verweggistan, of ‘om het op z’n Surinaams te zeggen: een buitenkind’: ze namen de lusten voor lief, met de lasten, waaronder de migratie van Surinamers naar Nederland, wilden ze niets te maken hebben. (…) “In deze roman gaat het vooral om Ilses omgang met de Nederlandse maatschappij, de manier waarop haar kinderen omgaan met de Nederlandse maatschappij en haar twijfels over de opvoeding. De vraag of je opvoeding klopt met wat de maatschappij van je kinderen wil, is een vraag van alle ouders, maar voor een migrant is deze vraag extra belangrijk.”
Lees hier het artikel ‘Het verleden is niet weg na de migratie’
Meer over ‘De geur van bruine bonen’
Meer over Henna Goudzand Nahar bij Uitgeverij In de Knipscheer